Wandelen
is goed voor ons, maar tegelijk vertelt hoe we wandelen veel over wie
we zijn of waar we aan lijden. Soms ernstig, zoals diabetes, artrose
of ischias, soms onverwacht, zoals de invloed op je orgasme of je
schoenkeuze. De verschillende onderzoeken op een rijtje:
1)
Wiebelkont
Beweegt
je poep heen en weer terwijl je wandelt, dan duidt dit op zwakke
bilspieren en potentiële rug- en beenproblemen.
Bij
het wandelen gebruiken we een bilspier genaamd Musculus gluteus
medius die het bekken stabiliseert en de been recht houdt. Normaal
gezien toch, want veel zitten (op de bureaustoel) en liggen (voor de
zetel), zorgt ervoor dat de spier verzwakt. Door het gewiebel,
beweegt ook de rug, die daardoor pijnlijk en stijf kan worden.
Je kan
de spieren versterken door pilates te doen, of simpelweg bij het
wandelen (soms) de kontspieren zodanig op te spannen dat er zelfs
geen briefje van 50 euro zou kunnen ontsnappen.
2)
Traag wandelen
Je
loopt altijd achterop bij wandelingen, en dat is niet omdat je ver de
70 gepasseerd bent of herstelt van een been-/knie- of rugblessure of
-operatie? Dan heb je een probleem, en meestal luistert dat naar de
naam diabetes of artritis, en het verhoogt het risico op dementie en
verkort de levensverwachting.
Een
fitte persoon wandelt gemakkelijk 1,2 tot 1,4 meter per second, ofwel
zo'n 4,3 tot 5 kilometer per uur. Wie artritis heeft, wandelt meestal
maar zo'n 3,5 kilometer per uur (een meter per seconde), maar in erge
gevallen kan dat zakken tot 50 centimeter per seconde (of 1.8
kilometer per uur).
Hoe sneller je kan wandelen, hoe langer je leeft en hoe minder kans je hebt op dementie, zo bleek ook nog uit Amerikaanse onderzoeken.
Regelmatig
wandelen en een niet al te gezapig tempo aanhouden, is dus de
boodschap.
3)
Korte pasjes
Neem
je kleine stappen, dan kan dit duiden op artrose in een of beide
heupen. Bij vrouwen kan dit het gevolg zijn van te vaak te hoge
hakken te dragen, omdat de kuitspieren of hamstrings te erg zijn
ingekort.
Ook
kan het een gevolg zijn van een knieprobleem, waardoor het been niet
volledig kan gestrekt worden en de hiel niet eerst op de grond
terecht komt.
Erger
nog: wie kleine pasjes neemt, heeft minder kans op een orgasme:
geblokkeerde bekkenbodemspieren verkorten je pas en verhinderen een
vaginaal orgasme.
4)
Geen zwaaiende armen
Het is
redelijk tegennatuurlijk om niet met de armen te bewegen bij het
wandelen. Wie dat voorheeft, heeft wellicht last van rug-, nek- en
schouderproblemen. Ook hier kan een leven met te weinig beweging aan
de grondslag liggen.
5)
Manken
Wie
mankt en een scheve houding heeft, heeft waarschijnlijk artrose in de
heupen. Meestal kunnen de benen ook niet volledig gestrekt worden,
omdat de heup het gewicht niet kan dragen.
Een andere oorzaak is van een heel andere orde: een te zware handtas, die je doet overhellen om het gewicht te kunnen torsen. Door de gekromde rug, zet je extra stress op de lage rug wat toch veel pijn kan leiden.
Wanneer
gewicht op de hiel wordt vermeden, dan ligt mogelijk ontstoken
voetweefsel aan de basis van het gemank.
6)
Trapproblemen
Een
vroeg signaal dat je voetknobbels aan het vormen bent, is ongemak of
pijn bij het blootsvoets op- en aflopen van de trappen, ook al is er
nog geen visueel probleem. Het duidt op innerlijke erosie die al
bezig is.
Ook
artrose van de knie kan hier een rol spelen.
7)
Stampen
Niet
uit boosheid, maar jouw stap is hoog en wordt luidruchtig op de grond
gezet. Dat gebeurt om verschillende redenen, maar vooral omdat de
persoon lijdt aan (een bepaalde mate van) verstoorde proprioceptie
(ofwel kinesthesie), wat betekent dat hij of zij niet goed weer waar
zijn lichaamsdelen zich bevinden in de ruimte. Het geluid helpt dan
de localisering.
Die
verstoorde propriodceptie kan ontstaan door verlies van gevoel in de
ledematen zoals bij diabetes en een tekort aan vitamine B12, wat
schade kan toebrengen aan de bewegingszenuwen.
Symptomen
zijn gevoelloosheid en tintelingen van de vinger- en teentoppen,
spierzwakte en verstoorde coördinatie.
8)
Voeten 'slaan' tegen de grond
Bij de
neerwaartse beweging van de voet, verliest de persoon controle over
de spieren in het been waardoor de voet tegen de grond slaat. Om te
voorkomen dat de voet sleept, moet de voet ook hoger in de lucht
geheven worden.
Dit
komt voor bij personen met ongecontroleerde diabetes, wat zenuwschade
kan veroorzaken. Ook een beroerte of een neurologische aandoening kan
de spieren verzwakken of beschadigen.
Ook ischias, waarbij de ischiaszenuw gekneld of geïrriteerd raakt, kan dit effect hebben: de zenuw begint immers in de rug maar loopt tot in het been.
9)
Schuifelen
Een
van de eerste signalen van Alzheimer is wanneer iemand begint te
schuifelen met de voeten en de voeten niet meer echt van de grond
krijgt. Als neurologische aandoening, affecteert de ziekte het niveau
aan dopamine, wat op zijn beurt de controle van de spieren en
beweging beïnvloedt.
Patiënten
kunnen ook eerder voor- of achterwaarts leunen en als gevolg daarvan
vallen.